Tytuł: Jej portret
Autor: Anna H. Niemczynow
Wydawnictwo: Filia
Liczba Stron: 400
Data Premiery: 30. 01. 2019
Ocena: 10/10
Czasem zdarza się tak, że widząc okładkę książki, jakiś wewnętrzny głos podpowiada mi, że muszę sięgnąć po ten właśnie tytuł. Zazwyczaj okazuje się wtedy, że był to trafny wybór w stu procentach. Czy i tym razem było podobnie?
O Mai Preis można śmiało powiedzieć, że jest kobietą spełnioną. W swoim czterdziestoletnim życiu udało jej się osiągnąć wszystko, o czym marzyła. Mieszka w pięknym, wielkim domu, jest otoczona miłością najbliższych. Praca, którą wykonuje, daje jej mnóstwo satysfakcji. Jednak znużona rutyną codziennych obowiązków, postanawia wyruszyć w samotną podróż, aby poszukać inspiracji do napisania kolejnej powieści. Jakie niespodzianki przygotował dla niej los? Czy z pozoru nic nie znaczące spotkanie odmieni bieg jej życia? Czy wybory, których dokona, zawsze będą właściwe? Jaki związek z tym wszystkim ma pamiętnik sprzed lat, który za wszelką cenę kobieta chce odzyskać?
Jej portret był moim drugim spotkaniem z twórczością pani Anny H. Niemczynow. Wcześniej miałam okazję przeczytać Zostań ile chcesz i muszę przyznać, że był to bardzo przyjemnie spędzony czas.
Sięgając więc po wspomniany wyżej Jej portret, miałam już wyobrażenie, jakiego rodzaju będzie to powieść. Lecz to, co ostatecznie dostałam, przerosło moje najśmielsze oczekiwania. Ale po kolei.
Muszę przyznać, że początkowo towarzyszyło mi lekkie uczcie rozczarowania, że fabuła jest zdecydowanie zbyt schematyczna i przewidywalna. Na szczęście im bardziej zagłębiałam się w tę historię, tym bardziej zyskiwała ona w moich oczach. Pomimo iż zupełnie się tego nie spodziewałam, autorce udało się poprowadzić opowieść w taki sposób, że koniec końców byłam zaskoczona. Bardzo spodobał mi się pomysł, aby w fabułę wpleść wątek życia na emigracji, gdyż jest on autobiograficzny.
Bardzo mocną stroną tejże opowieści są niewątpliwie jej bohaterowie, a właściwe bohaterka. Otóż postać Mai została przedstawiona w sposób, który doskonale obrazuje jej dynamiczność i dramatyzm. Nie jest jednak tak, że Jej portret to książka jednej postaci, a reszta stanowi tylko tło. Niemal każdy z bohaterów występujący w powieści przechodzi właściwą sobie drogę. Czytając ostatnie rozdziały, można odnieść ważenie, że są to zupełnie inne postacie niż te, które były przedstawione na pierwszych stronach.
Jeśli dotąd nie jesteście przekonani do tego, aby dać szansę tej powieści, mam dla was jeszcze jeden argument. Według mnie jest on najważniejszy. Otóż znakiem rozpoznawczym pisarstwa pani Anny są emocje. Również tym razem nie mogło być inaczej. Jej portret aż kipi od uczuć. Nie są one jednak w żaden sposób przerysowane, tylko na wskroś autentyczne. Dzięki temu podczas lektury czytelnik może jeszcze bardziej zżyć się z bohaterami i przeżywać ich rozterki. Już dawno żadna książka nie spowodowała u mnie tak dużej rozpiętości uczuć względem postaci. Były momenty, w których rozumiałam i w pełni akceptowałam ich decyzje, ale były też takie sytuacje, które budziły we mnie całkowity sprzeciw. To dzięki bardzo rozbudowanej warstwie emocjonalnej autorce udało się stworzyć tak wyjątkowy klimat powieści. Poza tym nie pamiętam, kiedy ostatnio któraś z czytanych przeze mnie książek wzruszyła mnie aż do łez. W tym przypadku tak się stało.
Mądrości nie można kupić za pieniądze. Można ją jedynie nabywać, błądząc ścieżkami życia. Rzeczy, które się nam przytrafiają, nie są ani dobre, ani złe. One po prostu są, a to my nadajemy im znaczenie. Budzimy się z konkretną intencją na dzień, który został nam podarowany, i nagle okazuje się, że wszystko musimy przewartościować. Mamy wybór – możemy poddać się i przepuścić przez palce nasączony bólem czas albo… wyciągnąć z niego wnioski.Jeśli poszukujecie powieści obyczajowej, która umili wam letnie wieczory, a równocześnie będzie niosła za sobą wartościowe i mądre przesłanie o tym, że warto być wdzięcznym za wszystko, co posiadamy, koncentrując się na życiu tu i teraz, jest to pozycja w sam raz dla was.
Gorąco polecam!
Komentarze
Prześlij komentarz